Op de verjaardag van de vrouw die de moderne mode voorgoed heeft veranderd, stellen de redacteuren van FW-Daily hun lezers voor aan nieuwsgierige feiten over haar biografie.

Familie en naam

Niemand heeft een leven geleefd zoals het mijne. Ik begreep niets. Niemand heeft me iets geleerd. Ik moest alles zelf ontdekken.

Op 19 augustus 1883 kregen Eugenia-Jeanne Devolle en Albert Chanel, die destijds niet getrouwd waren, hun tweede dochter. Het meisje werd geboren in een weeshuis voor armen en kreeg de naam Gabrielle Boner Chanel: Gabrielle, vernoemd naar de vroedvrouw die bij de bevalling hielp.

Zonnebaden

Mode gaat niet alleen over kleding. Mode zit in de lucht, het wordt door de wind meegebracht. Iedereen voelt het, ademt het in. Het zit zowel in de lucht als op de weg.

Onder de vernieuwingen waarvan terecht wordt aangenomen dat Coco Chanel de auteur is, vallen het eerste synthetische parfum, het kleine zwarte jurkje, het gebruik van "heren" jersey stof voor dameskleding en de mode voor zonnebaden. Dankzij Coco werden vrouwen niet meer bang voor de zon en werden ze er verliefd op, en dat gebeurde eigenlijk per ongeluk. In 1923 kreeg Gabrielle een gebruinde huid tijdens een cruise en verscheen ze in Cannes op die manier - de maatschappij pikte de nieuwe mode meteen op.

Het werkproces

Mode werd een grap. Ontwerpers vergaten dat er een vrouw onder de jurk zat. De meeste vrouwen kleden zich voor mannen en willen bewonderd worden. Maar ze moeten ook kunnen bewegen, in de auto stappen zonder hun jurken te scheuren! Kleding moet natuurlijk gevormd zijn.

Chanel creëerde geen patronen of maakte geen schetsen. Ze werkte "live" met paspoppen en gebruikte potloden en papier met spelden en kleermakersscharen. Coco zei altijd dat een jurk moest leven en bewegen, en met een zwaai van haar schaar creëerde ze een iconische silhouet rechtstreeks op het model van vormloze stof.

Handtassen

Alleen jonge meisjes kunnen zich veroorloven hun eigen mode uit te vinden. Volwassen en oudere vrouwen moeten de heersende mode volgen.

Coco bekende ooit dat ze haar handtassen voortdurend verloor. Dat is niet verwonderlijk, want voordat Chanel er was, hadden vrouwenhandtassen vrijwel nooit handvatten en moesten ze in de hand worden gedragen. Coco loste dit probleem op een eenvoudige en ingenieuze manier op: ze voegde een ketting toe aan de gewatteerde tas, waarvan de lengte kon worden aangepast. Dit leidde tot de geboorte van de 2.55-tas, die nog steeds als ideaal wordt beschouwd vanwege de handige vorm. Interessant feit: het verschijnen van deze tas hielp niet alleen om eindelijk de handen van vrouwen vrij te maken, maar voegde ook over het algemeen dynamiek toe aan hun imago dankzij de crossbody-techniek.

Huwelijk

Er mogen geen knappe mannen zijn, en er zijn geen lelijke mannen. Er zijn alleen enkele bloemen en warme champagne.

Coco was nooit getrouwd. Volgens een van de legendes die haar omringen, wees ze de hertog van Westminster af en zei dat er zoveel hertoginnen konden zijn als ze wilden, maar Mademoiselle Chanel was de enige. Ze sloot haar modeshows ook principieel niet af met een bruidsjurk.

Schaar

Als je niet in een jurk naar het theater kunt gaan die in je kast hangt, waarom is die dan nog steeds daar? Hetzelfde geldt voor mannen: als je je niet mooi en begeerlijk voelt naast je man, omringd door liefde en zorg, waarom ben je dan nog steeds bij hem?

Schaar is een voorwerp dat Coco Chanel voortdurend vergezelde. Waar ze ook naartoe ging, ze had ze altijd bij zich: in haar tas of aan een koord om haar nek tijdens pasbeurten. Tijdens een van haar recepties verraste Chanel iedereen voor de zoveelste keer door letterlijk een outfit van een van haar modellen te knippen - het was van een andere couturier. Zo werd de outfit veel eleganter - dit levendige incident werd later opgenomen in de film "Coco Before Chanel" met Audrey Tautou.